I grow old always learning

What drives a man to become a student in his 40s?

ακολουθεί κείμενο στα ελληνικά

‘Ὁ δ᾽ οὖν Σόλων, τήν οὐσίαν τοῦ πατρός ἐλαττώσαντος εἰς φιλανθρωπίας τινάς, ὥς φησιν Ἕρμιππος, και χάριτας, οὐκ ἂν ἀπορήσας τῶν βουλομένων ἐπαρκεῖν, αἰδούμενος δέ λαμβάνειν παρ᾽ ἑτέρων ἐξ οἰκίας γεγονώς εἰθισμένης ἑτέροις βοηθεῖν, ὥρμησε νέος ὢν ἔτι πρός ἐμπορίαν. καίτοι φασιν ἔνιοι πολυπειρίας ἕνεκα μᾶλλον καὶ ἱστορίας ἢ χρηματισμοῦ πλανηθῆναι τόν Σόλωνα. [2.2] σοφίας μέν γάρ ἦν ὁμολογουμένως ἐραστής, ὅς γε καί πρεσβύτερος ὢν ἔλεγε «γηράσκειν αἰεί πολλά διδασκόμενος»’

Πλούταρχος “Σόλων”, 2.1-2.2, greek-language.gr

‘Solon, whose father had spent a significant part of his fortune on charitable causes, as Hermippus says, and on some acts of kindness, was unwilling to be dependent on those willing to support him. Feeling ashamed to receive help from others, since he came from a household accustomed to assisting others, he eagerly set out while still young to engage in trade. However, some say that Solon traveled more to enrich his experience and knowledge than to gain wealth. For he was universally acknowledged as a lover of wisdom, and even in his old age he used to say, "I grow old always learning many things."’

Solon and Croesus by Gerrit Van Honthorst, Wikimedia Commons

I think it's time for introductions.

After a full 10 years away from the blogosphere, I decided to start writing again.

In my Substack’s about page, I write that I’m just a middle aged history buff and a History & Archaeology student at the University of Athens, who plans to record his belated journey in the academia world.

Yet recently, something urged me to be more specific: An article of mine will be published in the Society of History Writers the upcoming August, so I had to sent the following mini bio to its hostess Holly Brown:

Konstantinos Mitroudis is a BA student in History and Archaeology at the University of Athens by day and a police officer by night. He has always found meaning in writing and studying history. Inspired by Herodotus' injunction—to ensure that the deeds of men are not forgotten by time—he created his blog on Substack. His articles have been published in newspapers and various online literary platforms.

What does all that say about me? In short, I’m a 43 years old father of two, a police officer in Greece and also a university student in my favourite subject: history and archaeology.

By the way, I don’t have an answer yet to the question in the subtitle. So you could call it clickbait. But now you’re here. And we will discover the answer together. While these lines are being written.

Because, what could possibly drive a middle-aged person, running back and forth between professional and family obligations, to decide to take the exams just a month before they take place—and eventually get accepted into the Department of History & Archaeology at the Faculty of Philosophy of the National and Kapodistrian University of Athens (I purposely wrote the full title, well, it’s quite a mouthful) ?

And if you also consider that this person was in the science-track back in high school, it kind of makes it even crazier, since one of the subjects I had to be examined in was Ancient Greek, with which, admittedly, beyond an appreciation I have for it, I have little to no connection. Not to mention that I don’t intend (at least not yet) to change my professional path.

Well, I really don’t know what (now the clickbait subtitle turns into outright fraud). And you know what? Perhaps I don’t need to know exactly.

What I know is that in an email I sent to a professor (which was never answered), trying to get information about textbooks and such, I self-identified as a humanities-track student in the body of a science-track student.

I know that I have always loved history and that I earned the highest grades in all the literature-related subjects, but due to ignorance and lack of proper guidance, I was led down other paths. Paths I have served with passion and integrity.

I know I’ve always been a bit of a fidget and wanted to engage in something that makes me believe I don’t exist in this otherwise futile world just to fulfill obligations.

I know I want to be a positive example for my children, if nothing else so I can give them a hard time when they don’t do their homework (ok, ok, always under the teachings of Rudolf Steiner and Maria Montessori, of course).

I know that those who don’t study history are doomed to repeat it.

Finally, I know that I enjoy writing and I was looking for a reason and material to start again. From my old personal blog with my professional identity, my day job as they say, to eyedol.gr which no longer exists as a variety online magazine, to superdad.gr as a new dad, to o-klooun.gr, to printed and online literary and union magazines, and even to printed newspapers such as the Estia, Greece’s oldest newspaper—I have always loved writing. And boy do I have drafts to work on!

Because I intend to document my journey into the academic world, albeit belatedly—mostly for my own personal therapy, but also so that someone in the future might find something useful for their studies, their love of history, or their understanding of the world around them.

So the why or what doesn’t really matter. In a world where a man can identify as a dog, a middle-aged man can certainly identify himself as an archaeologist in the making. To each their own.

*crosses fingers*

ακολουθεί κείμενο στα ελληνικά

Ὁ δ᾽ οὖν Σόλων, τήν οὐσίαν τοῦ πατρός ἐλαττώσαντος εἰς φιλανθρωπίας τινάς, ὥς φησιν Ἕρμιππος, και χάριτας, οὐκ ἂν ἀπορήσας τῶν βουλομένων ἐπαρκεῖν, αἰδούμενος δέ λαμβάνειν παρ᾽ ἑτέρων ἐξ οἰκίας γεγονώς εἰθισμένης ἑτέροις βοηθεῖν, ὥρμησε νέος ὢν ἔτι πρός ἐμπορίαν. καίτοι φασιν ἔνιοι πολυπειρίας ἕνεκα μᾶλλον καὶ ἱστορίας ἢ χρηματισμοῦ πλανηθῆναι τόν Σόλωνα. [2.2] σοφίας μέν γάρ ἦν ὁμολογουμένως ἐραστής, ὅς γε καί πρεσβύτερος ὢν ἔλεγε «γηράσκειν αἰεί πολλά διδασκόμενος»·

Πλούταρχος: Σόλων (2.1-2.2) (σ.σ.: το substack φαίνεται να μην υποστηρίζει το πολυτονικό, εξού και οι οξείες στη θέση των βαρείων· σχωράτε με λοιπόν.)

Ο πατέρας του είχε ξοδέψει σημαντικό μέρος της περιουσίας του για φιλανθρωπικούς σκοπούς, όπως λέει ο Έρμιππος, και σε κάποιες καλοσύνες. Γι᾽ αυτό ο Σόλων, αν και θα είχε ανθρώπους που θα ήθελαν να του σταθούν οικονομικά, ωστόσο, ντρεπόμενος να παίρνει χρήματα από άλλους αυτός που προερχόταν από οικογένεια που είχε συνηθίσει να προσφέρει βοήθεια σε άλλους, στράφηκε με ζέση στο εμπόριο από νεαρή ηλικία. Ορισμένοι όμως λένε ότι ο Σόλων ταξίδεψε μάλλον για να πλουτίσει τις εμπειρίες και τις γνώσεις που παρά για να αποκτήσει χρήματα. [2.2] Γιατί κατά κοινή ομολογία ήταν εραστής της σοφίας, ώστε και σε μεγάλη ακόμη ηλικία έλεγε «γηράσκω αεί πολλά διδασκόμενος».

Μτφ.: Α.Ι. Γιαγκόπουλος - Ζ.Ε. Μαλαθούνη, Πλούταρχος “Σόλων”, 2012 (greek-language.gr)

(Solon and Croesus by Gerrit Van Honthorst)

Μετά από 10 ολόκληρα χρόνια αποχής από τη μπλογκόσφαιρα λοιπόν, αποφάσισα να ξαναπιάσω μολύβι. Εντάξει, πληκτρολόγιο, έστω.

Το βασικό εδώ όμως, είναι άλλο: Μετά από 23 χρόνια αποχής από τα σχολικά έδρανα, αποφάσισα να γίνω ξανά μαθητής. Φοιτητής, έστω.

Απάντηση εν τω μεταξύ στο ερώτημα του υπότιτλου, δεν έχω. Οπότε τον λες και clickbait. Τώρα όμως ήρθατε. Και θα ανακαλύψουμε την απάντηση μαζί. Ενώ γράφονται αυτές οι αράδες.

Γιατί, τι μπορεί να είναι αυτό που ωθεί έναν μεσήλικα, ενόσω τρέχει μεταξύ επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, να αποφασίσει να δώσει ενάμιση μήνα πριν τη διεξαγωγή τους κατατακτήριες εξετάσεις και να περάσει τελικά στο Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (επίτηδες έγραψα όλο τον τίτλο, για να ακουστεί πιο ψαρωτικό);

Αν αναλογιστεί κανείς δε, ότι ο εν λόγω είναι και πρωτοδεσμίτης (της θετικής για τους νεότερους), το κάνει ακόμα πιο κουφό, καθώς ένα από τα μαθήματα που χρειάστηκε να εξεταστώ, ήταν τα Αρχαία Ελληνικά, με τα οποία ομολογουμένως πέραν μιας εκτίμησης που τους έχω, δεν έχω καμία σχέση. Άσε που δεν σκοπεύω (ακόμα τουλάχιστον) να αλλάξω επαγγελματική πορεία.

Ε, λοιπόν, δεν ξέρω πώς (τώρα ο clickbait υπότιτλος μετατρέπεται σε κανονική απάτη). Και να σας πω κάτι; Δεν χρειάζεται να το μάθω και ακριβώς.

Αυτό που ξέρω είναι ότι στο email μου προς έναν καθηγητή (που δεν απαντήθηκε ποτέ) προκειμένου να μάθω πληροφορίες για συγγράμματα κλπ, αυτοπροσδιορίστηκα ως ένας τριτοδεσμίτης (της θεωρητικής ντε!) σε σώμα πρωτοδεσμίτη. Ξέρω ότι πάντα λάτρευα την ιστορία και σε όλα τα φιλολογικά μαθήματα είχα τους υψηλότερους βαθμούς, αλλά λόγω άγνοιας και έλλειψης σωστών κατευθύνσεων, οδηγήθηκα σε άλλα μονοπάτια. Μονοπάτια που υπηρέτησα με πάθος και αξιοπρέπεια. Ξέρω ότι διαχρονικά με τρώει ο κώλος μου και θέλω να ασχολούμαι με κάτι που να με κάνει να πιστεύω πως δεν υπάρχω σε τούτο τον μάταιο κατά τ’ άλλα κόσμο για να εκπληρώνω μοναχά υποχρεώσεις. Ξέρω ότι θέλω να αποτελώ ένα θετικό παράδειγμα στα παιδιά μου, αν μη τι άλλο για να μπορώ να τους τη λέω όταν δεν κάνουν τα μαθήματά τους (εντάξει, πάντα υπό τις διδαχές του Rudolf Steiner και της Maria Montessori, βεβαίως βεβαίως). Ξέρω ότι όσοι δεν μελετούν ιστορία είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν. Ξέρω, τέλος, πως μου αρέσει να γράφω (σχετικό-άσχετο, αλλά μ’ αρέσει) και έψαχνα να βρω αφορμή και υλικό ώστε να ξεκινήσω και πάλι. Από το προσωπικό blog μου με την άλλη μου ιδιότητα, my day job που λένε στο χωριό μου, στο eyedol.gr που δεν υπάρχει πια, στο superdad.gr με την ιδιότητα του μπαμπά, στον o-klooun.gr, σε έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά λογοτεχνικής και συνδικαλιστικής ύλης, αλλά και σε έντυπες εφημερίδες όπως Η Εστία της Κυριακής προσφάτως, πάντα μου άρεσε να γράφω. Γιατί έχω σκοπό να καταγράψω το επερχόμενο ταξίδι μου στον ακαδημαϊκό κόσμο, αν και καθυστερημένο. Για ψυχοθεραπεία κυρίως, αλλά και γιατί κάποιος στο μέλλον να βρει και τίποτα χρήσιμο, για τις σπουδές του, την αγάπη του για την ιστορία, τον κόσμο γύρω του.

Δεν έχει σημασία λοιπόν το πώς. Σε έναν κόσμο που μπορεί ένας άντρας να αυτοπροσδιορίζεται ως σκύλος, μπορεί και ένας μεσήλιξ να αυτοπροσδιοριστεί ως πρωτοετής φοιτητής. Γούστο του και καπέλο του.

*σταυρώνει δάχτυλα*