Γηράσκω ἀεὶ διδασκόμενος

Ένας μεσήλιξ γίνεται μαθητής, ξανά

Ὁ δ᾽ οὖν Σόλων, τήν οὐσίαν τοῦ πατρός ἐλαττώσαντος εἰς φιλανθρωπίας τινάς, ὥς φησιν Ἕρμιππος, και χάριτας, οὐκ ἂν ἀπορήσας τῶν βουλομένων ἐπαρκεῖν, αἰδούμενος δέ λαμβάνειν παρ᾽ ἑτέρων ἐξ οἰκίας γεγονώς εἰθισμένης ἑτέροις βοηθεῖν, ὥρμησε νέος ὢν ἔτι πρός ἐμπορίαν. καίτοι φασιν ἔνιοι πολυπειρίας ἕνεκα μᾶλλον καὶ ἱστορίας ἢ χρηματισμοῦ πλανηθῆναι τόν Σόλωνα. [2.2] σοφίας μέν γάρ ἦν ὁμολογουμένως ἐραστής, ὅς γε καί πρεσβύτερος ὢν ἔλεγε «γηράσκειν αἰεί πολλά διδασκόμενος»·

Πλούταρχος: Σόλων (2.1-2.2) (σ.σ.: το substack φαίνεται να μην υποστηρίζει το πολυτονικό, εξού και οι οξείες στη θέση των βαρείων· σχωράτε με λοιπόν.)

Ο πατέρας του είχε ξοδέψει σημαντικό μέρος της περιουσίας του για φιλανθρωπικούς σκοπούς, όπως λέει ο Έρμιππος, και σε κάποιες καλοσύνες. Γι᾽ αυτό ο Σόλων, αν και θα είχε ανθρώπους που θα ήθελαν να του σταθούν οικονομικά, ωστόσο, ντρεπόμενος να παίρνει χρήματα από άλλους αυτός που προερχόταν από οικογένεια που είχε συνηθίσει να προσφέρει βοήθεια σε άλλους, στράφηκε με ζέση στο εμπόριο από νεαρή ηλικία. Ορισμένοι όμως λένε ότι ο Σόλων ταξίδεψε μάλλον για να πλουτίσει τις εμπειρίες και τις γνώσεις που παρά για να αποκτήσει χρήματα. [2.2] Γιατί κατά κοινή ομολογία ήταν εραστής της σοφίας, ώστε και σε μεγάλη ακόμη ηλικία έλεγε «γηράσκω αεί πολλά διδασκόμενος».

Μτφ.: Α.Ι. Γιαγκόπουλος - Ζ.Ε. Μαλαθούνη, Πλούταρχος “Σόλων”, 2012 (greek-language.gr)

(Solon and Croesus by Gerrit Van Honthorst)

Μετά από 10 ολόκληρα χρόνια αποχής από τη μπλογκόσφαιρα λοιπόν, αποφάσισα να ξαναπιάσω μολύβι. Εντάξει, πληκτρολόγιο, έστω.

Το βασικό εδώ όμως, είναι άλλο: Μετά από 23 χρόνια αποχής από τα σχολικά έδρανα, αποφάσισα να γίνω ξανά μαθητής. Φοιτητής, έστω.

Απάντηση εν τω μεταξύ στο ερώτημα του υπότιτλου, δεν έχω. Οπότε τον λες και clickbait. Τώρα όμως ήρθατε. Και θα ανακαλύψουμε την απάντηση μαζί. Ενώ γράφονται αυτές οι αράδες.

Γιατί τι μπορεί να είναι αυτό που ωθεί έναν μεσήλικα, ενόσω τρέχει μεταξύ επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, να αποφασίσει να δώσει κατατακτήριες εξετάσεις ενάμιση μήνα πριν τη διεξαγωγή τους και να περάσει τελικά στο Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (επίτηδες έγραψα όλο τον τίτλο, για να ακουστεί πιο ψαρωτικό);

Αν αναλογιστεί κανείς δε, ότι ο εν λόγω είναι και πρωτοδεσμίτης (της θετικής για τους νεότερους), το κάνει ακόμα πιο κουφό, καθώς ένα από τα μαθήματα που χρειάστηκε να εξεταστώ, ήταν τα Αρχαία Ελληνικά, με τα οποία ομολογουμένως πέραν μιας εκτίμησης που τους έχω, δεν έχω καμία σχέση. Άσε που δεν σκοπεύω (ακόμα τουλάχιστον) να αλλάξω επαγγελματική πορεία.

Ε, λοιπόν, δεν ξέρω πώς (τώρα ο clickbait υπότιτλος μετατρέπεται σε κανονική απάτη). Και να σας πω κάτι; Δεν χρειάζεται να το μάθω και ακριβώς.

Αυτό που ξέρω είναι ότι στο email μου προς έναν καθηγητή (που δεν απαντήθηκε ποτέ) προκειμένου να μάθω πληροφορίες για συγγράμματα κλπ, αυτοπροσδιορίστηκα ως ένας τριτοδεσμίτης (της θεωρητικής ντε!) σε σώμα πρωτοδεσμίτη. Ξέρω ότι πάντα λάτρευα την ιστορία και σε όλα τα φιλολογικά μαθήματα είχα τους υψηλότερους βαθμούς, αλλά λόγω άγνοιας και έλλειψης σωστών κατευθύνσεων, οδηγήθηκα σε άλλα μονοπάτια. Ξέρω ότι πάντα με τρώει ο κώλος μου και θέλω να ασχολούμαι με κάτι που να με κάνει να πιστεύω πως δεν υπάρχω σε τούτο τον μάταιο κατά τ’ άλλα κόσμο για να εκπληρώνω μοναχά υποχρεώσεις. Ξέρω ότι θέλω να αποτελώ ένα θετικό παράδειγμα στα παιδιά μου, αν μη τι άλλο για να μπορώ να τους τη λέω όταν δεν κάνουν τα μαθήματά τους (εντάξει, πάντα υπό τις διδαχές του Rudolf Steiner και της Maria Montessori, βεβαίως βεβαιώς). Ξέρω, τέλος, ότι μου αρέσει να γράφω (άσχετο, αλλά μ’ αρέσει) και έψαχνα να βρω αφορμή και υλικό ώστε να ξεκινήσω και πάλι. Γιατί έχω σκοπό να καταγράψω το επερχόμενο ταξίδι. Για ψυχοθεραπεία κυρίως, αλλά και γιατί κάποιος στο μέλλον να βρει και τίποτα χρήσιμο, για τις σπουδές του, την αγάπη του για την ιστορία, τον κόσμο γύρω του.

Δεν έχει σημασία λοιπόν το πώς. Σε έναν κόσμο που μπορεί ένας άντρας να αυτοπροσδιορίζεται ως σκύλος, μπορεί και ένας μεσήλιξ να αυτοπροσδιοριστεί ως πρωτοετής φοιτητής. Γούστο του και καπέλο του.

*σταυρώνει δάχτυλα*