Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης σήμερα, 21 Μαρτίου, και από το πρωί άκουγα live αποσπάσματα της απαγγελίας της Ιλιάδας στο Μουσείο της Ακρόπολης από φοιτητές της Κλασικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ. Όταν θα ανέβει στο On Demand του Ert Echo θα βάλω link εδώ.
Θυμήθηκα όμως πριν λίγο ένα ποίημα (όπως θα λέγονταν σήμερα) του Πίνδαρου, το οποίο διάβασα πρώτη φορά τον περασμένο Δεκέμβριο, μελετώντας την ύλη των Αρχαίων Ελληνικών για τις κατατακτήριες εξετάσεις που έδινα. Δεν ξέρω γιατί ακριβώς, αλλά με συγκλόνισε και το σκεφτόμουν για μέρες μετά. Ακόμη το σκέφτομαι κι ας έχουν περάσει μήνες από τότε. Μου τριβελίζει συχνά το μυαλό, υπενθυμίζοντας τη θνητότητά μας, σαν τον σκλάβο που υπενθύμιζε στον Ρωμαίο Αυτοκράτορα κατά τον θρίαμβό του: Memento Mori.
"Remember, Caesar, thou art mortal"
Μου θύμησε μάλιστα τότε και ένα ποίημα του Γ. Ρίτσου που παραθέτω παρακάτω.
[Πίνδαρος, Πυθιονίκαις]
Επἄμεροι· τί δέ τις; τί δ᾽ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ
ἄνθρωπος. ἀλλ᾽ ὅταν αἴγλα διόσδοτος ἔλθῃ,
λαμπρὸν φέγγος ἔπεστιν ἀνδρῶν καὶ μείλιχος αἰών.
Εφήμεροι· τί είναι κανείς και τί δεν είναι;
(Σκιά ονείρου ο άνθρωπος.
Μα σαν τον βρει αίγλη θεόσταλτη,
φέγγος λαμπρό τον αγκαλιάζει,
κι είναι γλυκύτατη η ζωή του ανθρώπου.)
[Γ. Ρίτσος, «Οι γειτονιές του κόσμου»]
Να λείπεις,
δεν είναι τίποτα να λείπεις,
αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει.
Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει,
θα είσαι για πάντα μέσα σε όλα εκείνα
που γι᾽αυτά έχεις λείψει.
Θα είσαι για πάντα μέσα σε όλον τον κόσμο.
To be away
To be away-
it’s nothing, nothing at all,
if you have gone for what must call.
If you have gone for what must call,
you’ll live within the heart of all
for which your absence did befall.
Forever in the world you’ll stay,
inside the things that made you stray.
Kαι για το τέλος, ένα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ βιντεάκι με τον Ήθαν Χωκ να εξηγεί γιατί η ποίηση, αλλά και γενικότερα η τέχνη κι η δημιουργικότητα, δεν είναι πολυτέλεια αλλά απολύτως απαραίτητες στη ζωή μας:
Αξίζει να δείτε όλο το 9λεπτο βιντεάκι από την ομιλία του Ήθαν Χωκ στο Ted, εδώ.
Συνέχισε την καλή δουλειά!!